“De beroemdste persoon waar je nog nooit van gehoord had”
Floyd Collins’ Crystal Cave
Floyd Collins (officieel: William Floyd Collins), werd in juli 1887 geboren in Logan County, Kentucky. Al op jonge leeftijd had hij een bijzondere hobby: grotten verkennen. Op zich logisch want in Kentucky bleek een enorm grottenstelsel onder de grond te zitten. Deze hobby leidde ertoe dat hij in 1917 de Crystal Cave grot onder de landbouwgrond van zijn vader ontdekte. In die grot zijn bijzondere grotformaties te zien. Hij vond er niet alleen stalagmieten en stalactieten maar ook de zeer bijzondere variant helictieten. Deze laatste lijken de zwaartekracht te negeren door in willekeurige, gebogen of spiraalvormige richtingen te groeien. Niemand weet exact hoe dat kan. Floyd ontwikkelde de grot tot een toeristische attractie.
Door de grote hoeveelheid grotten die in die jaren in Kentucky ontdekt werden was het grottentoerisme een lucratieve maar competitieve zaak. Rivaliserende groteigenaren handelden agressief en daardoor stond deze tijd bekend als het tijdperk van de “Cave Wars”. Ze bestreden elkaar tot in de rechtszaal. Langs de diverse wegen stonden borden om toeristen te lokken. De toeristen kwamen voor de mooie natuur in wat later een nationaal park zou worden. Halverwege de jaren 20 waren er meer dan 20 grotten opengesteld voor het publiek.
Vandaag de dag
Vandaag de dag is Het Flint Ridge Cave System een complex systeem van grotten en ondergrondse rivieren in centraal Kentucky. De onderzochte gebieden van het systeem liggen binnen het Mammoth Cave National Park. De grotten zijn grotendeels met elkaar verbonden. Slechts een deel ervan is onderzocht. Flint Ridge is een plateau bedekt met zandsteen- en schalielagen, met daaronder honderden meters kalksteen. Zuur grondwater heeft delen van de kalksteen opgelost en weggevoerd zonder de bovenliggende zandsteen- en schalielagen aan te tasten. Daardoor is een gigantisch ondergronds grottenstelsel ontstaan. Ten tijde van Floyd Collins’ onderzoekwerkzaamheden was zijn Crystal Cave hét knooppunt en ingang van het complex. Tussen 1972 en 1983 werden onderlinge verbindingen tussen de diverse grottenstelsels ontdekt. Dit stelsel bleek veruit het langste aaneengesloten grottenstelsel ter wereld te zijn. Vandaag de dag is er minstens 650 kilometer aan gangen in kaart gebracht. Er worden nog steeds gangen en kamers ontdekt. De totale geschatte lengte zou wel eens 1600 kilometer kunnen zijn. In de volslagen duisternis leven dieren die zich aan het donker aangepast hebben. De Kentucky Grotgarnaal is er een van. Dit diertje heeft geen huidpigment en is dus kleurloos en wat doorzichtig. Hij heeft geen ogen.
Floyd’s Sand Cave
Floyd vermoedde dat er onder het terrein van zijn buurman Beasly Doyle ook een grot zou kunnen zitten. Deze grot, die bekend zou worden als de Sand Cave, lag ideaal namelijk vlak bij de hoofdweg richting veel andere grotten. Reizigers zouden dus eerst langs deze Sand Cave komen voordat ze bij andere grotten waren. Floyd sloot een overeenkomst met Beasly Doyle om de Sand Cave te mogen verkennen. Ze besloten de winst fifty-fifty te delen als de grot de moeite waard bleek om aan toeristen te showen.
Op 30 januari 1925 betrad Floyd de Sand Cave voor het eerst. Hij had een petroleumlamp bij zich. Al snel ontdekte hij dat de toegang naar de grot erg uitdagend was. Hij was niet bang aangelegd want hij had nooit moeite om door de nauwe doorgangen te kruipen. De gang in de grot waarin hij nu kroop was zo nauw dat hij op zijn buik moest schuiven. Daarbij schoof hij de lamp telkens met 1 arm voor zich uit. Zijn andere arm had hij naar achteren om zich voort te duwen. Na deze passage werd de grot wat opener maar helaas begon net op dat moment zijn lamp te flikkeren; de olie was bijna op. Hij wist dat hij nu een probleem had want zonder licht komen te zitten in een grot is extreem gevaarlijk. Hij begon dus met tegenzin aan zijn terugweg. Terwijl hij terug aan het kruipen was door de nauwe gang raakte hij met zijn voet een loszittend rotsblok. Over het gewicht daarvan lopen de schattingen uiteen van 12 tot 35 kilo. Het gevolg was dat zijn enkel klem kwam te zitten. Maar omdat hij er niet bij kon komen zat hij dus vast. Wat hij ook probeerde om uit deze benarde positie te komen, hij kreeg zijn voet niet los.
Zo begint het aangrijpende verhaal van Floyd Collins.
De reddingspogingen
Pas de volgende morgen ontdekte men dat Floyd beneden in de grot vast zat. Een voorbijganger zag zijn jas buiten de grot hangen. Langzaam werden er reddingsacties opgestart. Uit de hele regio werd ingenieurs, geologen en speleologen opgetrommeld. Toen de gebruikelijke methoden niet werkten besloten mijnwerkers een schacht te graven om bij hem in de buurt te komen. Ze werkten dag en nacht urenlang in de hoop een oplossing te vinden voor zijn benarde situatie. Het zat de reddingsoperatie niet mee want het regende en het was koud. Ze kregen te maken met instortingen van de grot en ze kregen zelfs ruzie over de te gebruiken reddingsmethode. Uiteindelijk duurden de reddingspogingen maar liefst 17 dagen en ze mislukten allemaal.
Publieke belangstelling
Tijdens de reddingsoperaties werd het verhaal al snel te groot voor Cave City. Verslaggevers kwamen van heinde en verre toen het nieuws over de toestand van Floyd Collins zich begon te verspreiden.
De meest opvallende van deze verslaggevers was William Burke Miller, bijgenaamd “Skeets”. Hij had die bijnaam omdat hij “niet veel groter was dan een mug”. Skeets Miller was door zijn kleine postuur in staat om tot vlak bij Floyd te komen. Hij interviewde hem zelfs. Deze interviews leverden hem later zelfs de Pulitzerprijs op.
Uit alle delen van het land kwamen er mensen naar het stadje om het spektakel met eigen ogen te kunnen zien. Er ontstond een carnavalsachtige sfeer bij de ingang van de grot. Er verschenen kraampjes met eten, drinken en souvenirs. Cave City werd overspoeld met duizenden ramptoeristen. De lokale overheid zag zich zelfs genoodzaakt ordetroepen te sturen. Al deze toeristen hadden overigens ook een nadelig effect. Doordat ze met duizenden tegelijk op het dak van de grot stonden ontstonden er instortingen in de grot.
Tragisch einde
Op de achttiende dag na zijn beknelling bereikten reddingswerkers Floyd eindelijk via een 17 meter hoge verticale schacht. Helaas was het te laat. Floyd Collins was door kou, honger en ontberingen al overleden. Men vermoedde dat hij al 24 uur dood was. Het duurde nog twee maanden voordat men zijn lichaam eruit kreeg. Men besloot hem te begraven op de boerderij van zijn familie.
Normaal gesproken zou het verhaal daar eindigen. Maar in dit geval wordt het alleen maar vreemder.
In 1927 kocht Dr. Harry Thomas de Crystal Cave en liet het lijk van Floyd Collins opgraven. Hij legde Collins’ lichaam in een kist met een glazen deksel in het midden van de grot. Zo probeerde hij toeristen te lokken die zijn stoffelijk overschot wilden komen bekijken. Ernaast was een grafsteen geplaatst met de tekst: “Grootste Grotonderzoeker Ooit Bekend”.
Toen namen de zaken een nog vreemdere wending. Op 23 september 1927 probeerde een bezoeker van de grot tevergeefs om Floyd’s lichaam te stelen. Twee jaar later, 18 maart 1929, lukte het een andere dief wel om Floyd’s lichaam te stelen. Met behulp van bloedhonden werd de dader echter opgespoord. Om onduidelijke reden verloor Floyd’s lichaam daarbij een been.
Het vreemde verhaal van Floyd Collins’ lichaam kwam pas in 1961 ten einde. Toen kocht de National Park Service de Crystal Cave grot. De toegang tot Floyd Collins’ graf werd beperkt.
Pas in 1989 kreeg zijn lichaam eindelijk een ‘fatsoenlijke’ begrafenis. Hij werd begraven op een klein kerkhofje bij de Mammoth Cave Baptist Church.
De legende leeft voort
Het leven van Floyd Collins en de tragische gebeurtenissen rond zijn dood trokken de aandacht van het hele land en brachten veel veranderingen teweeg in de plattelandsgemeenschap in centraal-Kentucky.
Floyds’ verhaal werd beschreven in boeken: “Trapped” door Robert K. Murray en Roger W. Brucker, en “The Life and Death of Floyd Collins”, geschreven door Floyds broer Homer Collins en John L. Lehrberger.
Muziek en media
Al in het eerste jaar na zijn dood kwam er een ballade over zijn tragische dood uit. Vernon Dalhart bezong onder een pseudoniem de dood van Floyd. Het nummer werd daarna nog vaak gecoverd want zonder veel moeite kwam ik een stuk of 10 versies tegen. Onderaan dit artikel plaats ik er enkele die in een periode van bijna 100 jaar uit kwamen.
In 1951 kwam er een film uit over hem: “Ace In The Hole”.
In 1996 en ook dit jaar kwamen er musicals over Floyd Collins uit.
Wat natuurlijk zeker niet vergeten mag worden is dat het gigantische grottenstelsel onder Kentucky wereldwijde aandacht kreeg. Al de aandacht leidde ertoe dat het hele gebied vanaf 1941 Mammoth Cave National Park is geworden.
muziek:
Bronnen:
- National Park Service
- Britannica
- All That’s Interesting
- Wikipedia (Engels)
- Hidden River Cave . com
- Mental Floss
Johnny Joosse, september 2025